Rak kopie dołki i sam w nie wpada
146 tabletek regenerujących wątrobę, 6 tomografii, 1 scyntygrafia, 5 cyklów chemioterapii, 6 naświetleń kręgosłupa – to zaledwie niewielka część tego, co wydarzyło się w ostatnim roku w życiu naszej pacjentki Małgosi Sajan. Po tym, jak w piątym roku remisji choroby nowotworowej usłyszała, że pojawiły się przerzuty, postanowiła przekuć swoje emocje w artystyczny projekt zatytułowany „Rak ma raka”. Wczoraj – w rocznicę powtórnej diagnozy – zaprezentowała go w poczekalni poradni onkologicznej Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.
- To było coś takiego na co ja sama czekałam codziennie. Znajomi pisali do mnie „ej, już 9. Gdzie nowe hasło?” – wspomina początki tworzenia wyjątkowych – dowcipnych i ironicznych tekstów, które nazywa „unikalnymi pociskami w stronę raka”. Obecnie jest ich 173 i stanowią główną część projektu „Rak ma raka”. Oprócz nich na wystawie zaprezentowano kolaże, muzyczne instrumenty oraz stroje, w których Małgorzata przychodziła na chemioterapię, by nieco „odczarować” szpitalną rzeczywistość – tzw. onkostylówki. Niezwykle istotne są również plansze mówiące o tym, w jaki sposób komunikować się z osobami z chorobą nowotworową.
- Dla mnie to swoista arteterapia i autoterapia. Gdy już przepracowałam emocje, które towarzyszyły mi przez ostatnie dwanaście miesięcy, pomyślałam, że chciałabym zrobić wystawę. Taką, która byłaby dla mnie symboliczna. Wszystko, co tutaj widzicie, to jestem ja – podkreśla Małgorzata. I dodaje z uśmiechem - Wiem, że mogę umrzeć, ale i tak planuję przyszłość.
